Zabudowa miast

Życie w mieście wymaga specyficznego dostosowania jednostki ludzkiej. Określone warunki życia powodują, że z jednej strony człowiek posiada wiele udogodnień, ale z drugiej ponosi też liczne konsekwencje.Wymusza je życie w miejskiej aglomeracji

Miasto to ukształtowana jednostka osadnicza. Miasta charakteryzują się dużą intensywnością zabudowy domów jednorodzinnych, wielorodzinnych oraz obiektów publicznych i użytkowych. Mieszkańcy miast pracują na ogół w przemyśle lub usługach pozarolniczych. Miasto to zarazem wygoda i funkcjonalność, jak również olbrzymie zagrożenie dla zdrowia fizycznego i psychicznego jednostki ludzkiej.

W 1933 Międzynarodowy Kongres Architektury Nowoczesnej (CIAM) uchwalił tzw. Kartę Ateńską. Uchwalony dokument zawierał propozycje zasad nowoczesnego projektowania urbanistycznego. Związany był z poczuciem i świadomością zagrożeń, jakie płynęły z miejskiego stylu życia. Zobacz cały artykuł Współczesne miasto – ostrzeżenia Karty Ateńskiej.

Karta Ateńska to odpowiedź na narastające zagrożenie dla człowieka ze strony miasta. Karta omawia rozdzielenie poszczególnych obszarów miasta oraz stworzenie funkcjonalnej i zdrowej przestrzeni życia. Współczesne miasto musi, pamiętając o respektowaniu wolności jednostki, umożliwiać działanie na rzecz zbiorowości miejskiej. Mieszkanie w mieście - zarówno w domach jednorodzinnych i wielorodzinnych musi być najważniejszym zagadnieniem w projektowaniu urbanistycznym. Z kolei miejsce pracy powinno być możliwie blisko od miejsca zamieszkania. Przestrzenie otwarte miasta muszą przylegać do obszarów mieszkaniowych oraz jako przestrzeń rekreacyjna należeć do całego miasta.

Karta Ateńska powstała pod przewodnictwem wybitnego Le Corbusiera francuskiego architekta, urbanisty, czołowego przedstawiciela międzynarodowego stylu modernistycznego. Przed powstaniem Karty Ateńskiej warunki mieszkalne w wielkich miastach stawały się coraz gorsze. Początkowo uprzemysłowienie, potem usługi powodowały wzrost zanieczyszczenie środowiska. Ubogie warstwy społeczne ściśnięte były w śródmiejskich dzielnicach. Wiele miast charakteryzowało się zbyt małą powierzchnię mieszkalną na osobę, niewystarczającym dla człowieka nasłonecznieniem, czy występowaniem zarodków chorób. Współczesne miasta nierzadko posiadają zbyt małe ilości zieleni i niedobór urządzeń sanitarnych.