Beton komórkowy

Beton komórkowy to popularny na rynku w Polsce materiał budowlany. Beton komórkowy YTONG łączy w sobie dwie najważniejsze dla budownictwa mieszkaniowego cechy: wytrzymałość oraz izolacyjność termiczną. Beton komórkowy jest rodzajem lekkiego betonu produkowanego w procesie wprowadzenia gazu pod odpowiednim ciśnieniem do plastycznej mieszanki cementowej. W mieszance powstają wówczas jednorodne pory, zwane komórkami.

Generalnie beton jest jednym z najpowszechniejszych materiałów budowlanych stosowanych obecnie w branży budowlanej. Beton to inaczej kompozyt powstały ze zmieszania spoiwa (cementu), wypełniacza (kruszywo) oraz wody.
Tymczasem do produkcji betonu komórkowego wykorzystywane są dwie metody wprowadzania powietrza: przez reakcję chemiczną, gdzie jest to najczęściej proszek aluminiowy wprowadzony do cementu (gazobeton) lub przez dodanie do mieszanki czynnika pianotwórczego, który wprowadza pęcherzyki podczas mieszania przy dużej prędkości (pianobeton).

Początek rozwoju produkcji betonu komórkowego na potrzeby branży budowlanej to okres końca XIX wieku. Już wtedy celem  produkowania betonu komórkowego było wytwarzanie dużych ilości sztucznego kamienia budowlanego. Beton komórkowy spełniał kryteria materiału budowlanego posiadającego dobrą jakość i wykonanego z naturalnych surowców, takich jak piasek kwarcowy i spoiwo wapienne.

Popularność tego materiału budowlanego spowodowała, że technologia wytwarzania bloczków z betonu komórkowego YTONG opatentowana została w 1924 r przez szwedzkiego naukowca Axela Erikssona. Beton komórkowy YTONG był pierwszym na świecie opatentowanym materiałem budowlanym. Na skalę przemysłową bloczki YTONG zaczęto produkować w 1929 roku.